در دهه‌های اخیر به اشکال مختلف بناهای تاریخی و میراث فرهنگی در معرض تهدید بودند. یک بخش آن ناشی از اقدامات و برنامه‌های توسعه‌ای و نوسازی بوده که در کشور ما اتفاق افتاده است. این در حالی است که متاسفانه برنامه‌های نوسازی با درک و دریافت عمیقی از توسعه پایدار مغایرت داشته و این احساس به وجود آمده که باید آثار ارزشمند تاریخی را تخریب و به جای آنها مظاهر مدرن و بناها و شهرسازی‌های جدید را جایگزین کرد.
